رواية البريئة والوحش الفصل الثالث 3 بقلم سارة محمد
رواية البريئة والوحش البارت الثالث
 |
| رواية البريئة والوحش الفصل الثالث 3 بقلم سارة محمد |
رواية البريئة والوحش الجزء الثالث
Part 3
#البريئه_والوحش
(الروايه متوفره على جوجل والريتش مش عاجبنى وهصفى عدد كبير علشان اقبل الطلبات المتعلقه نحاول نتفاعل علشان البرنامج هو الى بيحذف الناس الى مش بتتفاعل والله ما انا)
انا : فريده ممكن تفتحى ؟
طيب ءمعينى صوتك ؟
غريب نور الأوضه باين انه مطفى وفريده بتخاف تنام لوحدها باليل والنور مطفى ودى حاجه قلقتنى اكتر..
فضلت ازق فى الباب مبيفتحش...
وعمره مهيفتح اصلا...
طلعت جرى جبت شاكوش وفضلت اكسر فيه لحد متفتح تخد معايا كل ده حوالى نص ساعه...
واول مفتحت الباب وشغلت النور..
لقيت السرير متغرق دم وهى مغم عليها على السرير
كان المنظر مهيب انا مش عارف ايه كميه الدم دى ...
شيلتها وطلعت اجرى وانا شايلها حتى باب الشقه مقفلته ورايا البواب فتحلى العربيه بسرعه وهو بيقول لا إله الا الله ..
كنت بسوق على اقصى سرعه..
وصلت قدام باب المستشفى اخدوها منى بسرعه فضلت واقف ساعه ولقيت اسماء بتتصل بيا ...
اسماء مرات صاحبى حسام وصاحبه فريده..
انا : الو يا اسماء
اسماء : لقيتها؟ لقيت فريده؟
انا : اسماء ادينى حسام...
اسماء : خد يحسام محمد عاوزك...
انا : حسام انا مش عارف اعمل ايه ؟
حسام : فى ايه يا ابنى ؟ ايه الى حصل..؟
انا : انا فى المستشفى..
حسام : ليه ؟ حصل حاجه؟
انا : فريده ..فريده
حسام : مالها فريده
فى اللحظه دى سمعته اسماء..
واخدت منه التليفون..
انا : شكلها بتموت...
اسماء : انت فين يمحمد..؟
انتم فين..
وبعدها جات هيا وحسام..
والدكتور وصل ...
الدكتور..
للأسف فى احتمالية كبيره والتحاليل هتأكدها خلال ايام انخا مصابه بسرطان الرحم..
اسماء بصدمه : ايه ؟!
الدكتور : وكمان لازم حالتها النفسيه دى تتحسن لحد منشوف التحاليل وعلى اساسها يهنشتغل على كورس علاج يا اما عمليه..
عن اذنكم..
اسماء : انت لقيتها فين يمحمد ؟
انت عملتلها حاجه ؟
بصيتلها وسكتت...
اسماء : متخلى صاحبك يرد عليا يحسام..
حسام : رد عليها ..
بصيتلها وقولتلها هى مخرجتش من الشقه اصلا..
اسماء بأستغراب...نعم ؟
متكمل..
ديرت وشى ومرديتش
اسماء : بص انا هتصل بباباها...
حسام مسك منها التليفون وقالها استنى..
بصيتلها وقولتلها انا افتريت عليها..وفضحتها..
اسماء : انت بتقول ايه يمحمد ؟
انا : كل ده بسبب اخوها..
الى عمله فى اختى زمان كان لازم يتردله...
اسماء كان حسام جوزها حكيلها على حكايه اختى..
اسماء : لا يمحمد انت ازاى عملت كدا بجد ...
انسانه بريئه ملهاش ذنب تعمل فيها كدا ليه ؟
وبصيت احسام وهى بتعيط وقالتله ..
حسام انت كنت عارف كل ده ؟
حسام مقدرش ينطق...
اسماء : انت ظالم زيك زيه بالظبط ..
انت مش حسام جوزى لاء...وانت مش محمد الى كان بيموت على حاجه اسمها فريده ..
اووعا...ومشيت دخلتلها الأوضه..
حسام بصيلى...
انا : انا اسف يحسام مكنتش هاوز ادخلك معايا فى مشاكل...
حسام : مفكرتش مره تتأسفلها؟!
بصيتله وسكتت..
حسام : طيب تتوقع انها هتسامحك ؟
مردتش عليه...وجاى امشى
حسام : انت لسا بتكرهها؟!
وقفت لمده ثانيه وبعد ين مشيت...
انا فعلا مكنتش بحبها ..بس كنت خايف عليها لأبعد الحدود..
فضلت اجرى بالعربيه لمده ساعتين وبعدين رجعت المستشفى تانى...
عارف ان حسام مش هيخلى اسماء تتكلم وعارف كمان ان اسماء هتسكت ...
وقفت قدام باب الأوضه
سمعتها بتقول لأسماء...
سيبيه يخلص فيا يا اسماء سيبيه يخلص فيا الى اخويا عمله..
وسيبينى انا كمان اخد جزاء حبى ليه...
يا ريتنى كنت موت...
اسماء : متقوليش كدا بعد الشر عليكى...
فريده : انا الشر بقا محاوطنى...
انا بتحاسب على ذنب معملتهوش انا الناس طعنتنى فى شرفى يا اسماء...
اسماء : طيب كفايا عياط علشان خاطرى.. شايفه المحاليل الى ف ايدك اد ايه..
فريده : انا عاوزه اموت يا اسماء...
اسماء : اسكتى بقا حرام عليكى...
دخلت من الباب وقتها...
اسماء بعصبيه : مخبطتش ليه ؟
انا : مراتى اخبط ليه ؟
اسماء : لا والله مراتك ؟ ولسا جايه تكمل..
فريده قطعت كلامها : سيبيه يأسماء..
انا : عامله ايه دالوقتى ..
فريده : كويسه جدا زى ما انت ما شايف..
انا : اه شايف...
اسماء بعصبيه وهى بتجز على سنانها : محمد ممكن تسكت..
فريده : ليه يسكت ليه ؟
لو عاوز تكمل اذيتك دالوقتى تعالى وكمل وطفى نارك..
اتكلم اتكلم سيبيه يتكلم يا اسماء...
اسماء غطيتها وقالتلها ارتاحى انتى يحبيبتى وسيبك منه وانت تعالى معايا وخرجت معايا وقالتلى..
انا مقولتلهاش على الى عندها..
انا : ازاى يعنى ؟
اسماء : هى كانت بطنها بتوجعها ونامت صحيت لقيت نفسها فى المستشفى هى بتحسب ان ضغطها وطى وانت جبتها هنا بس كدا..
هى مشافتش السرير الى انت شوفته متغرق دم...
وبصراحه انا مش هقدر اقولها حاجه زى كدا كفايا اووى الى هيا فيه بسببك ..
وانا يا محمد مش هقولك غير جمله واحده...
(ارحموا من بالأرض يرحمكم من بالسماء )
وبس كدا...
وسابتنى ومشيت...
وبعدين جه وقف جنبنا حسام وقالها...
اسماء : مامتك تعبانه وعاوزه تشوفك..
اسماء : بس انا كنت هبات مع فريده..
حسام بنبره خوف من الموت : بقولك مامتك عاوزه تشوفك ..
وفى اللحظه دى اسماء حسيت بالخوف من الموت..
اسماء وعينيها مليانه دموع : بس انا مش هعرف اسيب فريده لوحدها..
حسام : محمد هيبقا معاها...
اسماء بعياط : وأنا مش هأمن الديب على الغنم...
انا بضحك : مفيش حاجه بأيدك معلش...
دخلت لفيريده وباستها من راسها وقالتلها
هحاول اجيلك بكره ان شاء الله يحبيبتى ..
فريده بنت ملامحها جميله جدا وبتدخل قلب اى حد وعلشان كدا كنت حريص من الأول انا متدخلش قلبى..
(رُبما جمال الروح يشفى شقوق ارواحنا المتعبه )
واسماء وحسام مشيو وانا فعدت على الكنبه جنبها...
انا : انا هنام علشان منمنش بسببك امبارح ومش عاوز ازعاج لو سمحتى...
فريده : اتخمد..
انا :انتى بتقوليلى اتخمد !!
فريده : اومال اقولك نوم الهنا يحبيبى؟!!
انا : جبر الخواطر حلو برضو ...
فريده : اتخمد يمحمد علشان انا عندى صداع ومش عاوزه اسمع صوت..
انا وكأنى بزعق بعد مقصفت جبهتى...والممرضه داخله
مسمعش صوت فى الأوضه دى علشان هنام...
صحيت على صوت كبايه وقعت على الأرض اتكسرت...
قمت مفزوع...
لقيتها كانت بتحاول تجيب الكبايه علشان تشرب بس الكبايه وقعت..
فريده : اسفه..
انا : عاوزه تشربى ؟!
فريده : لا خلاص كمل نوم...
انا : طيب ماشى..
وروحت قايم جايب كبايه ميا تانيه وعطيهالها...
انا : اخدتى العلاج ؟
فريده : اه الممرضه عطيتهولى..
انا : اجبلك اكل ؟
فريده : متحسينيش انك بتخاف عليا يا محمد .
انا : ما انتى روح برضو بخاف عليكى كروح..
مهو لو كان الواحد مربى قطه كان هيخاف عليها...
فريده : ولو كان برضو معاشر كلب بقاله سنه شويا كان زمانه حابه...
انا : احم...انا هكمل نوم...
حاولت انام بس معرفتش وكانت هى نامت...
خرجت برا فى الجنينه اتمشى شويت واول مرجعت الأوضه ملقيتهاش...
انا بزعيق : هى فين ؟
يُتبع ..
- لقراءة باقي حلقات الرواية اضغط على (رواية البريئة والوحش)